ارتباط مواد شیمیایی ماندگار با شانس بارداری زنان
تاریخ انتشار: ۵ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۳۹۱۸۱۶
داده های یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که مشتقات پلی‌فلوروالکیل (PFAS) معروف به مواد شیمیایی ماندگار ممکن است شانس بارداری زنان را تا ۴۰ درصد کاهش دهد.
به گزارش ایران اکونومیست به نقل از یورونیوز، متخصصان دانشکده پزشکی آیکان در نیویورک که این مطالعات را انجام داده‌اند می‌گویند زنانی که قصد بارداری دارند باید از محصولات حاوی «مواد شیمیایی ماندگار» مانند ظروف نچسب، ذرت بو داده در مایکروویو یا پارچه‌های ضد لک اجتناب کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دکتر "ناتان کوهن"، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: مشتقات پلی‌فلوروالکیل باروری را در زنان کاهش می‌دهد و زنانی که قصد باردار شدن دارند باید قرار گرفتن در معرض این مواد را کاهش دهند تا باردار شدن برای آنها آسان‌تر شود.
او و همکارانش در یک مطالعه پیش از بارداری در سنگاپور نمونه خون ۳۸۲ زن ۱۸ تا ۴۵ ساله را که در تلاش برای بارداری بودند، بررسی کردند. آنها نمونه‌هایی از این زنان بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ میلادی جمع‌آوری کردند و حداقل به مدت یک سال این زنان را زیر نظر داشتند.
متخصصان در این مطالعه دریافتند هر چه زنانی که قصد باردار شدن دارند بیشتر در معرض ترکیبی از «مواد شیمیایی ماندگار» قرار گیرند، مدت بیشتری طول می‌کشد تا تست بارداری‌شان مثبت شود.
مواد شیمیایی ماندگار چیست؟
مشتقات پلی‌فلوروالکیل یا مواد شیمیایی ماندگار دستهای از مواد شیمیایی ساخته دست بشر هستند که چندین دهه است در طیف گسترده‌ای از صنایع برای مقاوم سازی محصولات در برابر گرما، آب، چربی و لکه‌ها استفاده می‌شوند.
در هشتاد سال گذشته مشتقات بسیاری از این ترکیبات ساخته شده‌اند که در تولید هزاران کالای مصرفی روزمره مانند رنگ، مواد نچسب و عایق، ظروف و البسه، ظرف غذای یک‌بار مصرف، کف ضد حریق (کپسول آتش‌نشانی)، مبلمان و ... استفاده می‌شوند.
به دلیل پیوندهای بسیار قوی فلوئور-کربن، این مواد شیمیایی به راحتی در محیط زیست و بدن ما تجزیه نمی‌شوند. در عوض، ماه‌ها یا سال‌ها بدون تجزیه شدن باقی می‌مانند. امروزه ردپایی از آنها تقریباً در همه‌جای دنیا حتی دورافتاده‌ترین مکان‌های کره خاکی از جمله در بدن خرس‌های قطبی در قطب شمال یافت شده است.
مطالعات قبلی بر روی تاثیر این مواد شیمیایی نشان داده بود این مواد می‌توانند با بروز برخی از سرطان‌ها مرتبط باشند.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: بارداری ، مواد شیمیایی
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: بارداری مواد شیمیایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۹۱۸۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا رتیل‌ها مودار هستند؟
رتیل‌ها جانورانی پوشیده از مو هستند. اما اکثر عنکبوت‌ها چنین بدن «پشمالویی» ندارند. پس چرا رتیل‌ها اینقدر مودار به نظر می‌رسند؟ این مو‌ها مهمتر از آن چیزی هستند که فکر می‌کنید.
به گزارش زیسان به نقل از راز بقا؛ «جروم روونر»، استاد دانشگاه اوهایو و سردبیر سابق مجله Arachnology که متعلق به انجمن باستان‌شناسی آمریکاست، می‌گوید: «برخلاف عملکرد بسیار محدود مو‌های انسان، مو‌های رتیل (و سایر عنکبوت‌ها) می‌توانند کار‌های مختلفی انجام دهند».
حس کردن دنیارتیلها به دلایل مختلفی پشمالو هستند. برخلاف موی پستانداران که از کراتین ساخته شده، موی رتیل‌ها که «ستائه» نامیده می‌شوند، از کیتین ساخته شده، مشتقی از گلوکز که ساختار اسکلت بیرونی عنکبوت را نیز تشکیل می‌دهد. برخی از این مو‌ها به‌عنوان اندام‌های حسی عمل می‌کنند و به رتیل‌ها کمک می‌کنند تا بو کنند، بچشند، لمس کنند و ارتعاشات دنیای اطراف را تشخیص دهند. این مو‌های حسی عمدتاً روی پا‌ها و قسمت‌های دهان عنکبوت‌ها یافت می‌شوند و روی اعصاب حسی واقع در «پوست» یا کوتیکول عنکبوت اثرگذار هستند.
حساس‌ترین مو‌ها که «تریکوبوتریا» نامیده می‌شوند، به دلیل اتصال «مفصلی» (مفصل توپی یا گودالی) آنها به غشای کوتیکول، حتی کوچکترین تغییرات در حرکت هوا را تشخیص می‌دهند. این مو‌ها به هدایت رتیل‌ها در گرفتن شکار یا واکنش به احتمال شکار شدن آنها کمک می‌کنند. در سال ۱۸۸۳، «فردریش دال»، جانورشناس آلمانی، این «مو‌های شنیداری» را زمانی نام‌گذاری کرد که تشابه آنها به صدای ویولن را تشخیص داد.
مو‌های حساس از نظر شیمیایی که برای بو و مزه استفاده می‌شوند، سخت و توخالی هستند. آنها همچنین در تولید مثل نقش دارند و به رتیل کمک می‌کنند تا جفت پیدا کنند. روونر می‌گوید: «رتیل‌های نر در جستجوی لانه ماده سرگردان می‌شوند. اگر نزدیک لانه ماده حرکت کنند، مو‌های حساس از نظر شیمیایی آنها توسط «فِرومون جنسی» (ماده شیمیایی که برخی جانوران برای جلب همنوع ترشح می‌کنند) که به رشته‌های ابریشمی نزدیک ورودی لانه متصل است تحریک میشود و در نتیجه نر را قادر می‌سازد ماده را پیدا کند». وی افزود: «این مو‌ها احتمالاً می‌توانند مواد شیمیایی باقی مانده از رتیل‌های شکار شده را تشخیص دهند».
مو‌های رتیل سه کاربرد دیگر نیز دارند:
اول، آنها به رتیل‌ها که خونسرد هستند کمک می‌کنند تا دمای بدن خود را تنظیم کنند.
این باستان‌شناس می‌گوید: «مو‌ها لایه‌ای از هوا را در مقابل بدن و کوتیکول بیرونی خود به دام می‌اندازند و نوعی عایق ایجاد می‌کنند. رتیل‌ها با یک پوشش ضخیم مو می‌توانند در طول شب‌های خنک و در جنگل‌های بارانی و بیابان‌های استوایی همچنان فعال باقی بمانند».
استاد دانشگاه اوهایو به دومین کارکرد مو‌های رتیل نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: «مو‌های بلند همچنین به عنوان نوعی پوشش ضد آب عمل می‌کند که می‌توانند «در صورت غرق شدن رتیل در اثر سیل، آب را دفع کنند.»
سوم اینکه، سطح زیرین مو‌های پا‌های آنها «چسبنده» است. این امر به رتیل‌ها کمک می‌کند تا از سطوح عمودی صاف بالا بروند. این شبکه‌های متراکم از مو‌ها «اسکوپولا» نامیده می‌شوند و به گرفتن طعمه توسط رتیل‌ها کمک می‌کنند.
بسیاری از رتیل‌های نیمکره غربی نیز تا ۱ میلیون موی تیز کُشنده روی شکم خود دارند که برای دفاع در برابر حملات از آنها استفاده می‌کنند. روونر توضیح می‌دهد: «این مو‌های خاردار می‌توانند در پوست، چشم‌ها و غشای مخاطی شکارچیان فرو بروند و باعث آزار آنها شوند».
رتیل‌ها در صورت تهدید، از پا‌های عقبی خود استفاده می‌کنند و آنها را به شکم خود می‌مالند تا این مو‌های خارش آور را جدا کنند و توده‌ای از خار‌های گزنده ایجاد می‌کنند که به بدن شکارچی نفوذ می‌کنند تا فرار کنند. هنگامی که این مو‌های خارش‌آور رتیل به افراد اصابت کند، باعث قرمزی، سوزش و خارش شوند و حتی اگر به چشم‌ها برخورد کنند. کور شوند. در مقابل، رتیل‌های بومی نیمکره شرقی دارای گزنه‌های خارش‌آور نیستند. در عوض آنها سم قوی تری دارند و از موضع تهاجمی برای هشدار دادن به شکارچیان قبل از گاز گرفتن آنها استفاده می‌کنند.
tags # حیات وحش سایر اخبار
خودکشی دانشجوی کارشناسی ارشد در کوی دانشگاه تهران